Ahşap Dolap, Okan Emanet

Şarkıyı dinlemek için

İlk aşkın parıltısı; yarısı serap,

İlk sözlerdeki sızı; yarası bitap,
Hüsranın çınlaması; yankısı gazap.
Sana, senden daha yakın ilkler: mihrap.

Yaş alarak yaşadıklarımız birer elbise,
Koridorları yaşlarla yıkadığınız lise,
Övüncünüz olacak, yağmurun hediyesi leke...
Garip bir tebessüm, kalabalıktan kalınca teke!

Her serüvenin sonunda dolan dolap,
Anıların sıcacık; tek renk: ahşap.
Açınca kapısını, gördüğün sıra sıra hesap...
Sanki seçsen birini, belirecektir cevap.

Sevmeseniz de şiir sevenler etrafınızda olsun;
Korksanız da giydiğiniz aşktan kurşun,
Yaksa da hasret, mazi elbisenle avun...
Nasıl olsa geçen her dakika bir soygun.

Kalbiniz kırık ise,
Gözyaşlarınız çise;
Bendeki ta derinden yaralı...
Sizin olsun; iş görür, yamalı!

Awe by Koray Özger ft. Okan Emanet

Composed by AI SUNO

When rain drops one pinch of hope on earth,
There becomes heaven-to-hell call by one breath.
Death seems to be the final stop before you get deaf.
Bodies, whose spirits are devoured, are to linger.
Hearts, one of whose ears is severed, tempt to whisper:
“Freeze the breeze of tears here and there!”
“Count as many questions as you can; take where!”
“Curiosity is the choir of mystery on impulse.”
“Swimming in the pool of chaos, ready to repulse”.
 
Searching for that piece of mind
Still in awe of how people can be so blind.
Waiting for the soul with whom I shall bind.
Someone who listens but, above all, kind…
Someone you never search for but inevitably find!
 
With the feeling of being distinguished,
Life is lurking with heartbeats anguished.
On the same vein of one-to-one verbal grasp,
This soul is in pursuit of melodical sighing gasp.
Knowing how hard it is to show all these scars…
For someone they could seem as arms of stars…
For my reason to survive, moulded as painful blades,
This whole being prefers to loiter in shades…