Gönlün odalarında yeşeren duygu dinlemez;
aklın nafile çabalarla uyarsa da kaç kez,
yalvarsan da hayat, hayallerini affetmez,
nasıl olsa her yanın insan, sade yargısı tez.
Gül varmış, gülüm yokmuş der ya masal,
evvel zaman içinde yüzerken bir sandal,
udun kanadında bir aşk, hayal meyal,
her karakterinde ince işlenmiş bir sual,
"yaşananlar mı? umdukların mı?" kutsal...
Beklemek; ayaz geceler gibi buzdan,
kalp çalgısının telleri titrer yastan,
ve sazın kalbine aşkı döken ozan,
çıkar sahneye; olur ruhuna derman.
Tabi ki hüznün çiçeklerini açmaya varsan...
Sevda falı imgeleri yok ki eşi benzeri,
kanun taksiminde doğan sevda sesleri;
ince işçilikle kanun açar defteri;
sonunda güneş yükselip siler her nefreti...
No comments:
Post a Comment