Sevgi yerine kavga,
Doğanın boynunda pranga,
Beyin yoksunu omurga,
Nefret mühürlü damga…
Tabiat sararmış; güneşin kaşlarında sinir.
Bembeyaz yüzler; ruhunun feri sönmüş şiir.
Dümene geçen nefret; lambası aynalı sihir.
Toynaklarıyla akıl yürüten topal beygir...
Bir ümit, vicdanla saygıyı bir araya getir.
Ne uğruna kin ile örülmüş bu saplantı?
Ne için, savaşan kalplerdeki çarpıntı?
Nereye gitti akıl–baş arası bağlantı?
Neye yarar deprem misali bu sarsıntı?
Yaşanır mı ki bir an, “Barış” adlı rastlantı?
No comments:
Post a Comment