Her canın cananında bir an: rezil,
Kimsenin bilmediği yüklerle dolu mendil,
Dünden bugüne hep yas tutan nesil,
Verdiği her sözde içeride yatan cahil,
Sonunu bile bile peşine düştüğü katil,
Ayağa kalkmayı bilse de sonu gafil.
Gözlerime emir versem, söz temsil:
“Aynadaki son, kalbimdeki o ana devril.”
“Odamın penceresinde yeşerene yenil.”
Şairin kalemi su; okuyana sebil,
Harflerin arası durmak bilmeyen menzil,
Sen de yerini al; ömür bitmeden acil!
Yine emretsem yangınıma bir şekil:
“Yaş dallarında kor ateşlerle serpil.”
“Zifiri karanlıkta yıldız olsun kandil.”
Asırlardır haykıran gönül işçileri kefil...
Rüzgarın otağında yapraklar bencil...
Gece de olsa aşk her daim yeşil...
No comments:
Post a Comment