Sabahın
seherinde, rüzgârla çalan o şarkı;
Bir türlü
duyamadım, ikilemlerdeki farkı.
Herkesin ezbere
bildiği, daimî dönen çarkı
Ben göremedim,
bilemedim, çözemedim.
Dediler ki:
"Paranın fendi sevdayı yendi…"
Önce
"fayda" dediler; farkında değildim.
Önce
"kalp" dedim; geri çevirdiniz, efendim.
"Ne gerek
var?" doyuramadığınız damak;
Unvanınız ise
önde olmak, ayakta kalmak.
Bir göz
kırpışında ölmeye kalsa da ramak,
Diğer âlemde de
devam eder bu eğilim.
Bu sonsuz tutku
neden? Ben farkında değilim.
Mahşer günü
olur ya, haklı çıkarsanız eğer;
Bire bin
kattıklarınız aslında gerçek değer.
Bakıyorum da
yegâne öğüdünüz: "Düşme yere!"
Kopmasın
çocuklarımız ufuktan tek bir kere!
Düşmesin
gönüllerine aşk fırtınasından zerre,
Akmasın
gözlerine himmet taşıyan dere!
Zamane insanı
değilim ben; gelmeyecek çağım.
Sözde sonsuz
mutluluk, sizin avuçlarınızda…
Ama ben
farkında olmayacağım…
Farkında
değildim…
Farkında
değilim…
Farkında olmayacağım…
No comments:
Post a Comment